Opinie van de Week: Met die ene actie herinnert Robin van Persie pijnlijk aan het gouden verleden

Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

De Kuip wentelde zich een paar minuten in de nostalgie van vervlogen tijden. De oude (groot) meester besliste persoonlijk de honderdste bekerfinale, die de lange geschiedenis induikt als vermoedelijk één van de aller-slechtste in al die jaren. Even tilde Robin van Persie zichzelf ver uit boven de grijze middelmaat. Met die voor hem typische 2-0, na een slimme acceleratie en een heerlijke stift.

Van Persie ontsteeg het bedenkelijke niveau in de bekerfinale

De inmiddels 34-jarige Van Persie ontsteeg voor die uitzonderlijke 57^ste minuut evenmin het bedenkelijke niveau van beide ploegen. Nadien bekende hij hinder te hebben gehad van nervositeit. Hij was volgens een uitgekiend schema klaargestoomd voor deze voor Feyenoord cruciale wedstrijd. Voor alles wilde hij koste wat kost belangrijk zijn voor de club, waar hij op een waardige wijze zijn pensioen hoopt te halen.

Zijn hele carrière stroomt over van onvergetelijke treffers, met wellicht als ultiem hoogtepunt de 1-1 tegen Spanje op het WK van 2014. Die ongelooflijke snoekduik beklijft nog altijd bij de ware liefhebbers. Het doelpunt in de bekerfinale was fraai qua handeling en beheersing, maar op zijn privé-lijst niet meer dan een plaatsje in de middenmoot waard. Qua schoonheid dan, niet de pure betekenis van die 2-0.

In die halve minuut herinnerde Van Persie de kijkers nog maar eens aan de decennia, dat het Nederlandse voetbal nog meetelde in de wereld. Uit heimwee naar vroeger kroonde de massa hem prompt tot de Koning van de Kuip. Waar en wanneer is dat nog te zien in de polder, waar de armoede amper nog opvalt? De actie haalde pijnlijk het verleden weer naar boven, en peperde ongewild en onbedoeld het treurige verval in bij het legioen, dat bij gebrek aan spektakel genoot van de zomerzon.

Ongekende productiviteit

Andermaal schoot Van Persie in dat uur slechts één keer op het doel van de tegenpartij. Hij eerbiedigde daarmee zijn unieke gemiddelde van zeven goals tot nu toe bij acht doelpogingen. Na ruim een uur stapte hij ook weer uit het veld en zocht de rust op van de dug-out. De verzuring kroop op in de stilaan wat stramme spieren en het lijf snakte naar ontspanning. Het was zijn twaalfde duel voor Feyenoord, na de terugkeer in de winter. Geen enkele keer kon hij de negentig minuten volmaken.

Tegen AZ volbracht hij  65 minuten. Eerde had hij zelfs 81 minuten volgehouden, maar ook maar acht minuten. Het verried zijn lastige en schier onmogelijke strijd met de ouderdom, de slijtage na het intense verblijf aan de top. Dat dilemma spookt constant door zijn hoofd met die langzaam vergrijzende haardos. Hij zou het liefst nog tot zijn veertigste willen doorgaan, maar twijfelt of het niet verstandiger is om straks in de zomer te stoppen. Het herstel vreet meer en meer tijd en dooft de ambitie.

Geen enkele speler kon zich spiegelen aan Van Persie

Vandaar die overdosis aan bewondering voor de Koning van de Kuip. Een tikje overdreven, dat wel, want vaak kon ook hij zich niet ontworstelen aan het voortwoekerende geknoei tussen beide teams. Maar met die ene bevlieging zweefde hij als het ware hoog boven het gespartel van de (mede)spelers. En het publiek onderkende de uitgestorven kwaliteit van een gouden generatie. Maar het attendeerde bovenal op de reden van de crisis in het nationale voetbal. Met uitzondering van Steven Berghuis kon en mocht geen enkele international zich spiegelen aan de brille van Van Persie.

Al het zogenaamde talent van de huidige lichting zal waarschijnlijk nimmer de prestaties van de voorgangers benaderen, laat staan evenaren. Dat resteert uiteindelijk als harde conclusie na een verloren bekerfinale, waar de trainer van AZ ook nog eens zijn elftal opzadelde met de verkeerde tactiek. En waar Feyenoord toch een prijs pakte na een competitie vol miskleunen en mislukkingen. Desondanks heeft Willem van Hanegem toch gelijk, als hij terecht opmerkt dat de kampioen van 2017 met de Cup heus niet ineens het seizoen heeft gered…..

LEX MULLER