Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

Wat leerde de wedstrijd Tottenham Hotspur – Juventus in de Champions League het kwijnende Nederlandse voetbal? En wat overkwam PSV in Tilburg? Strijd, inzet en passie lonen altijd en maken wel degelijk het verschil.

De Engelsen balanceerden op de drempel van de kwartfinales. Het spel oogde beter, maar de club uit de Premier League verkeek zich op de ervaring, strijdlust en mentaliteit van de zoals altijd sluwe Italianen. Een verdediger als Giorgio Chiellini weigerde op te geven en smeet zich in de baan van elk schot. De onverslijtbare doelman Gianluigi Buffon symboliseerde al evenzeer alle karakteristieke eigenschappen van een geslepen ploeg als Juventus.

Bijna traditioneel schaarde Juventus zich onder de laatste acht van Europa. Tottenham bleef beteuterd en verbijsterd achter, en beklaagde zich in alle toonaarden over de beïnvloedde arbitrage. Het onmogelijke was weer eens waar geworden; zij het in het nadeel van de Engelse deelnemer.

Willem II nam voorbeeld aan Juventus

Wat Willem II ineens bezielde na het (vrijwillige?) vertrek van trainer Erwin van de Looi past enigszins in het verlengde van de demonstratie in Londen. De Tilburgers stroopten plotseling hoog de mouwen op en spraken onderling af nu eens wel strijd te leveren, indien nodig tot voorbij het gaatje. Ze overdonderden het slappe PSV, dat het niemendalletje bij de buren enigszins verkeerd inschatte.

Een krijger als Chiellini geldt al jaren als het onvervalste voorbeeld van strijdlust, uiteraard gecombineerd met gogme, routine en inzicht. Het type dreigt te verdwijnen uit de hedendaagse cultuur op de velden. Zeker in Nederland. Gelukkig straalde Willem II ineens de juiste instelling uit, na maanden van gekwakkel in de onderste regionen van de eredivisie. Met als beloning de grootste vernedering voor PSV in zijn lange historie.

Na de 5-0 schaamde de koploper zich collectief kapot voor de diepe afgang. Het had beter eensgezind kunnen zwijgen over de onaanvaardbare wanprestatie van een team dat kampioen wil worden. Terecht haalde ook Willem van Hanegem in zijn wekelijkse column uit naar de slampamper van het weekeinde. Hij spreidde de kritiek evenwel uit over het hele voetbal in de polder, waar de passie meer en meer is opgebrand.

PEC Zwolle onherkenbaar

In Groningen wilde PEC Zwolle de terugval sinds de winterstop afstoppen. De stuntploeg van de eerste helft in de competitie had in dit jaar met moeite slechts zeven punten geschraapt uit acht wedstrijden. Maar in het hoge noorden slaapwandelde het elftal van John van ’t Schip door de eerste 45 minuten. Het mankeerde dramatisch en onherkenbaar aan eenheid, de gezamenlijke wil om de ommekeer af te dwingen.

Ook PEC toonde aan dat strijd, passie, beleving en saamhorigheid onmisbare elementen zijn voor het winnen van een wedstrijd. Het was werkelijk beschamend wat het voor de pauze uitspookte tegen FC Groningen. Een eigen doelpunt was nog de milde straf voor een stel elkaar verwijten makende middenmoters. Hoewel hij zijn emoties iets te gecontroleerd afschermde, was Van ’t Schip begrijpelijk razend over de instelling van zijn spelers. Hij nam ze hun vrije dag af, maar of dat tegenwoordig nog helpt…?

Feyenoord werd kampioen met karaktervoetbal

In Nederland staat Feyenoord regelmatig model voor het ware karaktervoetbal. Vorig seizoen verdiende het daarmee de titel, met name in de persoon van Dirk Kuijt maar de formatie van Giovanni van Bronckhorst telde uiteraard ook meer kwaliteiten. In deze editie schort het bij de Rotterdammers nog wel eens aan voldoende motivatie, maar tegen AZ bundelden ze in elk geval de krachten en pareerden de aanval van de iets te veel en te vaak opgehemelde nummer drie van de ranglijst.

In Enschede mokten tenslotte de supporters massaal over Gertjan Verbeek en Jan van Halst, die beiden onverstoorbaar bijklusten, terwijl FC Twente steeds sterker tegen degradatie aanleunt. Het kan allemaal in de aanhoudende malaise, waar helaas amper aandacht bestaat voor die heerlijke ontknoping bij Tottenham – Juventus.

LEX MULLER