Opinie van de Week: Van de laatste vier landen op het WK heeft niemand echt recht op de bokaal

Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

In Rusland rust een vloek op het voorspellen van de topfavoriet op dit WK. Landen als Duitsland, Spanje en zelfs Brazilië treuren inmiddels thuis over de te vroege uitschakeling. Nu resteren nog slechts vier kanshebbers: Frankrijk, België, Engeland en Kroatië. Een veredeld EK, met een dol gedraaide tombola vol geheimen.

Eerlijk gezegd heeft geen ploeg uit de laatste vier echt recht op de gouden bokaal. Misschien Frankrijk, vooraf getipt als mogelijke finalist tegen Brazilië. Weer zo’n prognose zonder een splintertje waarheid. De sterren boven het toernooi bepalen hun eigen winnaars en hullen zich meer dan ooit in een dichte nevel van mysteries. Wat hebben zij voor met een halve finale tussen Frankrijk en België? Zeg het maar. Na de sensatie tegen Brazilië lijken de Rode Duivels ontsnapt uit hun diep verborgen spelonken. De euforie over de onverwachte zege raast nog immer voort. Zijn ze op weg naar de wereldtitel? De zuiderbuur gelooft er rotsvast in.

Wat is de werkelijke waarde van de triomf op de gedoodverfde wereldkampioen? Lastig te beoordelen. Brazilië overtuigde nimmer als de werkelijke smaakmaker van het evenement. Een enkele flits van Neymar jr, die tegen België vrijwel onzichtbaar meewandelde in het lage en lome tempo van het schijnoffensief. Het land van het ooit bewierookte sambavoetbal, met een tros aan grootheden, ontbeerde de brille van vroegere generaties en sukkelde naar een logisch einde.

Bondscoach Roberto Martinez plooide België terug in een ouderwetse egelopstelling. Net op tijd bekeerde hij zich tot de filosofie van voorgangers als Raymond Goethals en Guy Thys. Net als op het WK van 1986 in Mexico counterde het met die behoudende instelling naar de halve finales van 32 jaar later. Het thuisfront explodeerde, zoals in Nederland in 1988 na de 2-1 van Marco van Basten tegen West-Duitsland.

Normaal gesproken lijkt het sprookje afgelopen tegen Frankrijk. Maar spreek dat niet uit, want dat tart onherroepelijk de uitslag. Het team van Didier Deschamps imponeerde verre van tegen Uruguay. Het lijdt al evenzeer aan de kwaal van dit WK, waar de armoede rondwaart en het open spel bijna is uitgestorven. Waar doelpunten als van de Rus Denis Cheryshev moeten worden bijgezet in het museum der vervlogen tijden.

België beschikt over types als Kevin De Bruyne en Eden Hazard, indien op de juiste plaats opgesteld toegerust met een beslissende actie. Zij overrompelden ook de Brazilianen, die met name hun taken op het middenveld schromelijk verwaarloosden en daarvoor werden afgestraft. Frankrijk zal dat niet toelaten. Zowel de defensie als de halflinie opereert in hechte blokken en harmonieert schier perfect. Uruguay ondervond de kracht van het vrijwel sluitende systeem, waar de tegenstander nauwelijks openingen kan aanboren. Frustrerend en ontmoedigend voor wie ook.

Frankrijk gunt België zeker niet de ideale ruimte voor een geslaagde counter. Martinez zal een nieuwe list moeten verzinnen en zich tevens wapenen tegen de invallen van Antoine Griezmann en Kylian Mbappé. Het duo heeft soortgelijke kwaliteiten als De Bruyne en Hazard, maar kan iets beter improviseren. Eén van de twee geeft in Sint-Petersburg vermoedelijk de doorslag, maar zelfs dat aankondigen is riskant in deze loterij van het WK.

Een dag later is Engeland licht in het voordeel tegen Kroatië. Het team van de uitblinkende Luka Modric oogt merkbaar vermoeid na de slijtageslagen tegen eerst Denemarken en daarna Rusland. Vier uur voetbal zonder winst kruipt hoger en hoger in de benen. Hoe fit is bijvoorbeeld nog doelman Danijel Subasic?, die met kramp in de spieren de serie strafschoppen moest pareren. Hetzelfde geldt voor spits Mario Mandzukic, die ook al vermoeid de twee uur volmaakte in Samara.

Heel Engeland verwacht dat het voetbal weer eens zal thuis komen. Eindelijk een titel na liefst 54 jaar. Maar het team van bondscoach Gareth Southgate lijkt met de wedstrijd meer in een neerwaartse spiraal weg te zakken. Het blijft dan ook telkens weer de vraag: wat behagen de sterren?

LEX MULLER