Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

Het Nederlands elftal maakte de cirkel zo goed als rond. Na zes jaar terug op een eindronde, na het WK van 2014 straks op het EK van 2020. Waarmee de geschiedenis zich in feite herhaalt. Denk terug aan het geploeter op het EK van 1980 in Italië. Een voorlopig afscheid van Oranje, dat zich niet kwalificeerde voor het WK van 1982 (Spanje) en 1986 (Mexico). Plaatsing voor het EK van 1984 in Frankrijk mislukte eveneens, vanwege een verdachte zege van Spanje thuis tegen Malta (12-1).

De gouden generatie van de zeventiger jaren, met finales op het WK van 1974 en 1978, piekte voor het laatst in Argentinië. En dat zonder Johan Cruijff. Twee jaar later snakte die lichting naar een welverdiend pensioen. De opvolgers verborgen zich nog in de kraamkamer van de toekomst. Het EK van 1980 kondigde het verval aan: derde in de groep achter West-Duitsland en Tsjecho-Slowakije.

Net als in jaren '80 duurde wachttijd op nieuw talent jaren

De wachttijd op ontluikende talenten bedroeg liefst acht jaar. Pas in 1988 leverde de eeuwige golfbeweging toppers af als Marco van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Ronald Koeman, enz. Niet zonder gekrakeel modelleerde Rinus Michels het team van de volgende gouden generatie tot de winnaar van het EK in West-Duitsland. Het elftal barstte van de potentie, maar onderling gekijf kostte de titel twee jaar later op het WK in Italië, met ook nog eens de niet gewenste bondscoach.

Acht jaar dus deed Nederland niet mee aan het vaste ritme van een tweejaarlijkse eindronde. Er was ook toen chagrijn vanwege het gescharrel met coaches. Maar de KNVB mobiliseerde zeker niet de hele buitenwacht voor een grondige evaluatie van de sombere situatie. Geen enkele bezorgde expert bedacht een plan onder de naam van ‘winnaars van morgen’. Die uitzonderingen verscholen zich immers al in de opleiding van clubs als Ajax, Feyenoord en PSV.

De droogte duurde nu geen acht maar zes jaar. In de tussentijd sloeg de paniek onnodig toe en leidde het gezeur over een crisis tot de meest idiote revisie. Het was waar: wat harder en extra trainen kon absoluut geen kwaad. Maar om de jeugd nou meteen te verbannen naar kleinere competities…. Een nieuwe gouden generatie was immers alweer in aantocht. Beloften als Frenkie de Jong, Memphis Depay, Matthijs de Ligt, en noem ze allemaal maar op, klopten aan bij hun club.

Huidig Oranje heeft meer talent dan Nederlands elftal van '88

Qua talenten is het aanbod rijker voorzien dan in 1988. Maar het collectief heeft wel duidelijk minder ervaring. En de revival van Oranje lijkt nog onvoldoende voltooid om de ploeg nu al meteen uit te roepen tot de Europees kampioen van 2020. De laatste twee interlands, tegen Noord-Ierland en Wit-Rusland, bevestigden andermaal de sterke en zwakke punten van deze lichting.

Pluspunten zijn zeker het scorend vermogen van meerdere spelers, de ongekende wil om te winnen, en de saamhorigheid van deze selectie. Zonder de geblesseerde Depay nam Georginio Wijnaldum die taak soepel over. Mede omdat hij in Minsk als nummer tien meer in de buurt van de zestien kon opereren. Maar dat wrikte enigszins met het opstellen van Donny van de Beek, waardoor de balans in de ploeg was verstoord. Bondscoach Ronald Koeman moest uiteindelijk in de tweede helft toch ingrijpen met de logische correctie met Marten de Roon.

Ondanks het geroep van de Ajax-fans om Van de Beek garandeert een middenveld met De Roon, Wijnaldum en De Jong de formatie tot nog toe het beste evenwicht. Ook achterin blijkt Koeman nog zoekende naar de meest ideale rechtsachter. Zowel Denzel Dumfries als Joël Veltman voldoet te weinig, vooral niet in aanvallende zin. In dat verband manifesteerde laatstgenoemde zich zo mogelijk in Wit-Rusland nog slechter dan de PSV’er in de Kuip.

Hoe dan ook heeft Oranje na jaren van (ongeduldig) afwachten weer toekomst en de polder hoop gegeven op een rol van betekenis op het EK. Maar dan moet het zich in geen geval schuldig maken aan het misplaatste gemakzucht van na rust in Minsk…..

LEX MULLER