Het brilletje dat eeuwig blijft bestaan: de erfenis van Joop van Daele

Het nieuws van zijn overlijden raakte donderdag een gevoelige snaar in Rotterdam en ver daarbuiten: Joop van Daele, het bescheiden Feyenoord-icoon met de bril, is op 77-jarige leeftijd overleden. Geen man van grote uitspraken of eeuwige roem, maar wel van één moment dat de geschiedenisboeken inging — en daar nooit meer uit verdween.

Een onverwachte held in een tijd van legendes

Het is 9 september 1970. Feyenoord speelt in eigen huis de return van de wereldbekerfinale tegen het Argentijnse Estudiantes. De heenwedstrijd in Buenos Aires eindigde in een 2-2 gelijkspel, en nu moet het in De Kuip gebeuren.

In een wedstrijd vol venijn, vertragingstactieken en felle duels is het Joop van Daele die opstaat. Niet Cruijff, niet Jansen, niet Moulijn. Van Daele, de degelijke verdediger met het brilletje, schiet met een droog en laag schot Feyenoord naar de wereldtitel voor clubteams. Een unicum. Een historisch moment. En ook meteen het moment waarop hij onsterfelijk wordt.

Het brilletje wordt legende

Wat volgde, had niemand kunnen voorspellen. Tijdens het vieren van zijn treffer wordt Van Daele's bril bruut van zijn hoofd gerukt door woedende Estudiantes-spelers. De bril belandt op het gras van De Kuip, waar Carlos Pachamé er demonstratief op gaat staan. Het was niet alleen een provocatie, maar een daad die symbool werd voor de clash tussen werelden: Zuid-Amerikaans vuur tegen Rotterdamse koelte.

Het brilletje van Van Daele groeide uit tot een object met bijna mythische waarde. Vandaag de dag ligt het — of een replica, afhankelijk van wie je het vraagt — in het Feyenoord Museum. Een simpel montuurtje dat méér zegt dan duizend woorden.

Meer dan een doelpunt

Van Daele was geen flamboyante speler. Hij was het tegenovergestelde van een vedette. Tien jaar lang droeg hij het shirt van Feyenoord (1967-1977), waarin hij onder meer ook de Europa Cup I en meerdere landstitels vierde. Daarna volgden onder meer Go Ahead Eagles, Fortuna Sittard en Excelsior.

Ook na zijn actieve loopbaan bleef hij het voetbal trouw, als assistent en hoofdtrainer. Maar waar hij ook werkte, wat hij ook deed — dat ene moment uit 1970 bleef hem achtervolgen. “Een zegen,” noemde hij het ooit in een interview. “Want ik ben door één doelpunt bekender geworden dan sommige wereldtoppers.”

Een stille legende

Het overlijden van Joop van Daele voelt als het dichtklappen van een hoofdstuk dat nooit helemaal weg zal zijn. In tijden van VAR-discussies, transferrecords en sociale media is zijn verhaal een herinnering aan de romantiek van het voetbal. Aan de tijd dat een kale grasmat, een bril en een goed geplaatst schot genoeg waren voor eeuwige roem.

Tijdens de eerstvolgende wedstrijd in het programma van Feyenoord tegen PSV zal stil worden gestaan bij zijn overlijden.