Waarom iedereen nu afhaakt voor EK-vrouwenvoetbal

Het avontuur van de Oranje Leeuwinnen op het EK is voorbij. Nederland ligt eruit — en met het verdwijnen van ‘onze’ ploeg lijkt ook de interesse van veel fans direct verdampt. Waar het toernooi eerst nog veel aandacht kreeg, lijkt het sentiment nu radicaal omgeslagen: “We zijn er wel klaar mee.” Maar hoe komt dat? Waarom haken zoveel mensen massaal af voor dit EK-vrouwenvoetbal? Wij zetten de belangrijkste redenen op een rij.

Gebrek aan spanning

Hoewel het vrouwenvoetbal in de afgelopen jaren grote stappen heeft gezet, klinkt vanuit het publiek nog altijd kritiek op het spel. Veel kijkers vinden de wedstrijden weinig aantrekkelijk om naar te kijken. Een van de oorzaken is het soms grote kwaliteitsverschil tussen de deelnemende landen. Hierdoor ontstaan eenzijdige wedstrijden waarin de spanning en intensiteit ontbreken — zeker in vergelijking met het mannenvoetbal, waarmee veel kijkers onbewust de lat leggen.

De uitschakeling van het Nederlands elftal heeft die spanningsboog verder doen verslappen. Voor veel mensen was Oranje de belangrijkste reden om in te schakelen. Nu die reden is weggevallen, haken velen af.

Afname mediabelangstelling

Met het wegvallen van de Oranje Leeuwinnen neemt ook de media-aandacht voor het toernooi sterk af. Kranten, websites en televisieprogramma’s besteden minder tijd aan het EK vrouwenvoetbal. Daardoor verdwijnt het toernooi langzaam maar zeker uit het collectieve bewustzijn van de Nederlandse voetbalfans. Minder verslaggeving betekent minder zichtbaarheid— en dat leidt tot de indruk dat het EK ‘wel voorbij is’, terwijl de knock-outfase nog moet beginnen.

Gebrek aan herkenbaarheid

Een ander probleem dat meespeelt, is het gebrek aan herkenbaarheid van speelsters uit andere landen. Waar het mannen-EK barst van de internationale sterren, zijn zulke grote namen in het vrouwenvoetbal veel schaarser. Veel kijkers kennen de buitenlandse speelsters nauwelijks, wat het moeilijker maakt om een band met een team of wedstrijd op te bouwen. Anders dan bij de mannen, volgen relatief weinig mensen het vrouwenvoetbal buiten grote toernooien om. Clubcompetities krijgen nog weinig aandacht, en dat werkt door in de beleving van het EK. Zonder bekende gezichten of grote rivaliteiten voelen wedstrijden snel generiek aan.

Hype is weggeëbd

De enorme populariteit van het vrouwenvoetbal in Nederland bereikte haar hoogtepunt tijdens het EK van 2017, dat in eigen land werd gespeeld. Onder leiding van toenmalig bondscoach Sarina Wiegman won Oranje dat toernooi, met massale steun van het publiek. De Oranje Leeuwinnen werden nationale heldinnen en het vrouwenvoetbal kreeg een stevige impuls.

Maar sinds die tijd is de hype langzaam weggeëbd. Veel van de heldinnen van 2017 zijn inmiddels gestopt of raken uit beeld. De nieuwe generatie heeft de harten van het grote publiek nog niet op dezelfde manier weten te veroveren. Het sentiment is afgekoeld, en de magie van toen lijkt ver weg.

Kritiek zwelt aan

Tegelijkertijd is ook de kritiek op het vrouwenvoetbal luider geworden. Op sociale media klagen mensen over het tempo en het niveau van het spel. Vooral buitenstaanders uiten hun onvrede over het zendtijdgebruik van de publieke omroep: waarom worden alle wedstrijden live op NPO 1 uitgezonden, zo luidt de kritiek. De duels van Oranje kunnen nog op interesse rekenen, maar de overige wedstrijden worden door sommige kijkers als ‘overkill’ ervaren.

Het gevolg is een toernooi dat na de vroege uitschakeling van Nederland nog wel doorgaat, maar voor veel Nederlandse kijkers feitelijk al is afgelopen. Zonder spanning, zonder heldinnen, en zonder Oranje is het EK vrouwenvoetbal ineens weer ver weg.

Zes dingen die opvielen aan het mislukte toernooi van de Oranje leeuwinnen