"Achteraf moet de KNVB zich beetje schamen voor afscheid van Johan Cruijff"

Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Vanaf heden maakt Lex op regelmatige basis een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

"Vanaf het beeldscherm overzag Johan Cruijff met vaderlijke blik en trots het eerbetoon in de Arena. In de loge aanschouwde ook (enige) zoon Jordi het ontroerende afscheid van een legende/icoon. Tien dagen na het overlijden van de beste voetballer aller tijden herdachten Ajax en geboorteplaats Amsterdam hun toch sterfelijke held op een wijze die constant kippenvel opriep en alle voorgaande ceremoniën overtrof.

Ontelbare herinneringen

Het betrof geen wedstrijd, ook niet de allerlaatste in een roemrijke carrière. Maar rond  Ajax-PEC Zwolle koesterde het Nederlandse voetbal nog één keer de ontelbare herinneringen aan ’s werelds bekendste nummer veertien. Met onvergetelijke beelden en spandoeken, een reünie van ruim honderd oud-spelers van de Amsterdamse club, een mars van het gesloopte oude stadion naar de nieuwe tempel, een minuut stilte en massaal applaus gedurende de 14de en 68ste minuut.

De sfeer was indrukwekkend en oversteeg het belang van de wedstrijd. Ajax had de organisatie perfect op orde, waardoor de tribunes schitterend het ritueel uitbeeldden en de toelachende zon de kleurrijke ambiance scherp uitlichtte. In natuurlijk  contrast met de zaterdagavond, toen Barcelona de topper tegen Real Madrid verrijkte met unieke beelden. Want ook daar bracht Catalonië een bijzondere ode aan zijn weldoener.

In Nou Camp viel al de duisternis in. De honderdduizend socios deden volop mee aan de plechtigheid, die mooi ingetogen was. Met opnieuw Jordi Cruijff namens de familie in het stadion. En de ontroering treffend en opmerkelijk op het gezicht van Ronaldo, de latere matchwinnaar van de Spaanse klassieker. Met ook dezelfde minuten om hun Verlosser nooit meer te vergeten en dank te betuigen voor zijn wijze lessen.

Rouwproces

Johan Cruijff woonde met zijn gezin een halve leeftijd in Barcelona, waar hij ook is gestorven en de crematie plaatshad. Na zijn toch plotselinge dood op donderdag 24 maart spreidde het rouwproces zich werkelijk als een immense vlek uit over de hele wereld. De impact was overweldigend en grootser dan welke sterveling ooit had kunnen denken. Zijn naam was bekend bij miljarden mensen.

Er kwam geen einde aan al die momenten, waarop zijn onschatbare bijdrage aan het voetbal waar ook werd geroemd. Met dan als ultieme hoogtepunten de afsluiting in Barcelona en Amsterdam. De naam van Johan Cruijff zal absoluut voortleven, en dat is terecht. Zijn foundation zet het uitzaaien van de courts voort met deze maand een opening in Chicago en in Nederland. Met het oprichten van een lange ketting aan dergelijke speelveldjes was hij opnieuw zijn tijd vooruit.

Hij leerde het spel met een tennisbal op straat, toen het verkeer nog niet in een soort razernij was losgebroken. Auto’s hebben de stoepranden al lang collectief bezet en onbereikbaar gemaakt. De Cruijff Court biedt de oplossing, zo simpel als het moet zijn.

Onwaardig eerbetoon KNVB

Kort voor zijn heengaan ondertekende de Magiër nog een contract met Barcelona en een Spaanse bank voor verdere aanleg van zijn erfgoed in dit deel van Europa. Ajax en Barcelona willen ook nog een speciale wedstrijd plannen, straks in de zomer en mogelijk als startpunt van een traditie. Met dit alles als achtergrond was het eerste eerbetoon van de KNVB tijdens Nederland – Frankrijk eigenlijk tamelijk onwaardig, een beetje afgeraffeld en zo plichtmatig. Het was op de avond van de dag na het schokkende nieuws, met beelden van de maestro op het scherm, een minuut stilte vooraf, rouwbanden en het geklap in de veertiende minuut. Maar niets op de tribune, geen interactie met het Oranjelegioen. Slechts de eerste paar bladzijden van een oud en vergeeld draaiboek in Zeist.

Haat-liefde met KNVB

Johan Cruijff speelde ook maar 48 interlands en onderhield een haat-liefde verhouding met de KNVB. Hij bedankte regelmatig voor niet onbelangrijke wedstrijden en verscheen slechts op het WK van 1974 en het EK van 1976. De afgang van een favoriet op dat laatste toernooi in Joegoslavië schemerde duidelijk door in de misplaatste houding van de KNVB gedurende de afgelopen tien dagen."

LEX MULLER