Deze transfer tekent de koerswijziging bij Ajax

Ajax kiest opnieuw voor een buitenlandse keeper: de Tsjech Vítězslav Jaroš wordt dinsdag medisch gekeurd. Tegelijkertijd laat de club de talentvolle Eredivisie-keeper van NEC, Robin Roefs, lopen. Wat zegt dit over de koers die Ajax momenteel vaart onder Alex Kroes en co.?

(Tekst gaat verder na afbeelding)

Sinds het vertrek van Marc Overmars en Erik ten Hag, en zeker in de chaotische Mislintat-periode, lijkt de lijn van die periode compleet losgelaten. Het aankoopbeleid is gefragmenteerd, opportunistisch en vaak ook kapitaalvernietigend. Veel aankopen komen uit de buitenlandse visvijver, zonder affiniteit met Ajax of de Eredivisie. Waar Ajax ooit spelers haalde met een duidelijke rol, wordt nu vaak gegokt. Profielen uit het Mislintat-tijdperk sloten amper tot niet aan bij de speelstijl of de clubcultuur. En veel van die investeringen leveren niets op. Sportief niet en financieel al helemaal niet. Denk bijvoorbeeld aan een Gaston Avila en meer.

Wat werkte er wél onder Overmars en Ten Hag?

De kracht van het duo zat niet alleen in scherpe aankopen, maar in herkenbaarheid. Er werd gekeken naar ervaring én ontwikkeling, leiderschap én doorverkoopwaarde. Bovendien was de Eredivisie geen schaduwmacht, maar de basis van de scouting. Onder Marc Overmars en Erik ten Hag werkte Ajax met een helder plan. Transfers waren zelden impulsief; er zat een gedachte achter, een lijn. De club haalde ervaren krachten als Tadić en Blind om de jonge lichting te sturen, en bood tegelijkertijd ruimte aan talent uit de eigen opleiding én uit de Eredivisie. Spelers als Perr Schuurs en Zakaria Labyad kregen de kans om door te groeien in een herkenbaar systeem. Buitenlandse versterkingen kwamen er ook, maar alleen als ze pasten bij het Ajax-profiel: gedreven, technisch, met restwaarde.

Voorbeelden van het Ajax-beleid tussen 2012 en 2022:

• Dusan Tadić – leider op én naast het veld

• Daley Blind – teruggehaald als mentor met clubgevoel

• Sébastien Haller – directe impact, Europees topscorer

• Perr Schuurs – Eredivisie-opbouw, later verkocht

• Remko Pasveer – gehaald voor zekerheid, kreeg zelfs Oranje

• Hakim Ziyech - Eredivisie-bewezen en groeide uit tot een sterspeler

En ook buitenlandse spelers konden passen, mits goed gescout en in het juiste profiel. Denk bijvoorbeeld aan fan favourite Nicolás Tagliafico, Davinson Sánchez, Arek Milik en andere Braziliaanse en Argentijnse gokken van Ajax in die periode. Toch moet dit beleid van Overmars niet volledig geromantiseerd worden. Overmars haalde met Daley Sinkgraven, Richairo Zivkovic, Razvan Marin, Hassane Bandé en Oussama Idrissi,  een paar flinke missers binnen om maar een scala aan voorbeelden te geven. Alleen: de rode draad bleef herkenbaar. Elk risico leek te worden genomen met een onderbouwd plan.

Wat ging er mis na hun vertrek?

Sinds het vertrek van Overmars en Ten Hag, en zeker in de chaotische Mislintat-periode, lijkt die lijn compleet losgelaten. Het aankoopbeleid is gefragmenteerd, opportunistisch en – pijnlijk genoeg – vaak ook kapitaalvernietigend. Veel aankopen komen uit de buitenlandse markt, zonder affiniteit met Ajax of de Eredivisie. Deze spelers zijn gehaald op basis van data, internationale scouting of netwerkpolitiek, maar zelden op basis van gevoel, clubidentiteit of logica. 

Transfers die Mislintat-periode kenmerken:

• Carlos Forbs – veel geld, weinig rendement

• Chuba Akpom – paste niet in het spel

• Jakov Medić – gehaald voor de breedte, Ajax-niveau ontbrak

• Diant Ramaj – buitenlandse keeper die het Ajax-spel niet lag

• Georges Mikautadze - spits die niet bij het Ajax-spel paste, maar geweldig uit de verf kwam bij andere teams

Keert Ajax nu voorzichtig terug naar herkenbaarheid?

Onder Alex Kroes lijkt er een lichte kentering in de transfers van Ajax. Hij bracht Davy Klaassen terug, praat met Daley Blind over een terugkeer en wist Bertrand Traoré opnieuw naar Amsterdam te halen. Allemaal spelers met een Ajax-verleden en ervaring, sommigen met leiderschap, en een herkenbaar profiel. Maar ook Kroes laveert. Zijn zoektocht naar balans verloopt verre van perfect. Zeker in de keeperdossiers is de lijn moeilijk te volgen. Met Matheus als vorige aankoop. De Braziliaan van Braga presteerde prima, maar is een voorbeeld van spelers zonder Ajax-dna.

Waarom is de keuze voor Jaros en Heerkens opnieuw zo opmerkelijk?

Robin Roefs was serieus in beeld als tweede keeper. NEC vroeg naar verluidt zes miljoen euro en de vraag is gerechtvaardigd of dat bedrag werkelijk te hoog was voor een 22-jarige doelman met Eredivisie-ervaring én doorverkoopwaarde. In plaats daarvan kiest Ajax nu voor Vítězslav Jaroš: een huurling met een beperkt track record, zonder Eredivisie-ervaring. Als tweede doelman polst Ajax Joeri Heerkens: een 18-jarige Nederlander die bij Sparta Praag speelt en pas net zijn debuut maakte bij Oranje O19. Heerkens beschikt zeker over bakken met potentie, maar waarom moet Ajax een Nederlandse keeper uit Tsjechië halen terwijl je in Nijmegen al een jonge keeper hebt spelen?

Het vertrouwen in de Eredivisie, dat eerder weleens fungeerde als de ruggengraat van Ajax’ scouting, lijkt volledig verdwenen. Gaan de Amsterdammers ook gebukt onder de duurder wordende Eredivisie-spelers of is dit een puur voorbeeld van de koerswijziging in de hoofdstad? Robin Roefs is niet dé gemiste kans van het jaar. Maar hij is illustratief voor de status van Ajax anno 2025. De goalie van NEC en Jong Oranje zal in ieder geval niet in de lijst met definitieve Ajax-transfers belanden.