De winterwindow van Chelsea: krankzinnig en tegen alle richtingen in

De hoofdrol die PSV opeistte tijdens de afgelopen transferwindow in Nederland staat in schril contrast met de aandacht die Chelsea in de januarimaand op zich wist te vestigen. Omdat de winterse window ook in Engeland jaarlijks in het teken staat van repareren, was wel duidelijk dat er bij de slecht presterende Londenaren wat zou gaan gebeuren. Maar dat Todd Boehly en de zijnen de in de zomer uitgegeven miljoenen (ruim 280) in één maand zouden gaan overtoepen, had toch niemand verwacht.

De naam Boehly viel al eventjes. De 49-jarige Amerikaan heeft deze winter iets wonderlijks teweeg gebracht. Tegelijkertijd bevestigde hij dat de mindere trekjes in de commerciëler wordende voetbalwereld toch grote trekken beginnen te worden. De eigenaar van de nummer tien van de Premier League bracht in de afgelopen dertig dagen werkelijk alles in stelling om Graham Potter met een zo sterk mogelijke selectie het competitieslot in te sturen. Maar tegen welke prijs?

Chelsea omzeilt financial fair play

Volgens Transfermarkt zo'n 330 miljoen euro. Golden de financial fair play-regels deze winter dan niet? Jawel, maar door de aanwinsten telkens immens lange contract te geven en de jaarlijkse afschriften zo tot een minimum te beperken, lijken de Londenaren zich 'gewoon' aan de door de UEFA opgestelde voorwaarden te houden. Wanneer een speler een contract krijgt voor acht jaar, worden zijn salaris en transfersom in de boeken namelijk over die acht verschillende jaren verdeeld. Zodoende wordt er jaarlijks een betrekkelijk laag bedrag afgeschreven.

Daarom kon eerst David Fofana, toen Benoît Badiashile, toen Andrey Santos, toen João Félix, toen Mykhalo Mudryk, toen Noni Madueke, toen Malo Gusto en uiteindelijk ook Enzo Fernández komen. Wat opvalt: geen van deze aanwinsten heeft in zijn carrière al twee seizoenen met dertig of meer competitie wedstrijden achter zijn naam staan. De aankopen zijn voor een groot deel gehaald met het oog op de toekomst, terwijl Chelsea op zeer korte termijn zes plekken moet zien te veroveren in de Premier League. 

Situatie Ziyech

Potter gaat met zijn ploeg alle zeilen bijzetten om zich te kwalificeren voor de competitie die de club amper twee jaar geleden nog won: de Champions League. Hij heeft daartoe nog altijd de beschikking over Hakim Ziyech. Dat leek vlak voor het sluiten van de markt even niet meer het geval. Op de valreep waren Paris Saint-Germain en Chelsea er namelijk toch uitgekomen: Ziyech zou het seizoen afmaken in Parijs. Het ging uiteindelijk niet door omdat er volgens RMC Sport vanuit Londen herhaaldelijk verkeerde documenten werden opgestuurd. Wellicht toeval, misschien ook niet.

Ziyech beleefde deadline-day in Parijs en had, toen de laatste uren aanbraken, zijn medische keuring al lang en breed achter de rug. Dat het desondanks toch zo lang duurde leek te maken te hebben met de onderhandelingen die gevoerd werden over Fernández. Toen in dat kader het alom bekende 'here we go' getweet kon worden, duurde het amper tien minuten voordat dat in het geval van de overstap van Ziyech ook gebeurde. Toen recordaankoop Fernandéz binnen was, kon Ziyech gaan. Althans, dat was het plan.

Spelletje rondom Fernández

Net zoals het veel eerder binnenhalen van de genoemde Argentijn ook op de planning stond. Chelsea stelde aan zijn afkoopsom van 120 miljoen te kunnen voldoen. De WK-ster uit San Martín dacht het daarom al vroeg heel zeker te weten: mijn prestaties in Qatar worden beloond. Toen hij al met zijn hoofd in Londen zat, besloot Chelsea toch slechts tachtig miljoen over te willen maken. Wel waren ze er alvast in geslaagd om de 22-jarige middenvelder lekker te maken. Fernández voelde zich in zijn hemd gezet en besloot zijn frustratie af te reageren op Benfica. Hij kwam niet meer trainen.

Chelsea leek met een vies transferspelletje precies uitgelokt te hebben wat wenselijk was. Totdat Rui Costa, de technisch directeur van de Portugezen, voet bij stuk besloot te houden. 120 miljoen; niets meer en niets minder, was zijn devies. De groeibriljant besloot weer te komen trainen en werd al snel weer opgesteld door zijn trainer Roger Schmidt. De schurk in het verhaal moest veertig miljoen boeten om toch aan de 120 te komen, maar kreeg uiteindelijk wel wat hij wilde. Met geld valt in de huidige voetbalwereld immers veel op te lossen. Al is zes plekken stijgen in de zwaarste competitie ter wereld misschien wat veel gevraagd.