Analyse: Engeland 'dood' wedstrijden, genoeg kansen voor Oranje
Inhoudsopgave
Nederland treft Engeland in de halve finale van het EK. De Engelsen maken bepaald nog geen indruk dit toernooi, maar hebben wel voldoende kwaliteit om wedstrijden te beslissen. Analyse van een tegenstander waar alles draait om minimalistische overwinningen.
Een blik op het elftal van Engeland, zal menig voetballiefhebber doen watertanden. Alleen op het middenveld bevinden zich al de speler van het jaar van de Premier League en de La Liga. Verder staat in de spits een speler die afgelopen seizoen nog 36 doelpunten maakte in de Bundesliga, en zijn op het middenrif ook nog twee topspelers van Arsenal te vinden. Kortom: alle ingrediënten zijn aanwezig om het meest spraakmakende voetbal van het toernooi te spelen.
Engeland kan het, maar speelt niet spraakmakend
Alleen denkt Gareth Southgate hier compleet anders over. Het zegt genoeg dat de bondscoach van Engeland lyrisch was na het gelijkspel tegen Zwitserland. Daarnaast lijkt hij helemaal niet ontevreden over de manier waarop Engeland zich dit toernooi presenteert.
Hoewel de opstelling doet vermoeden dat de Engelsen voor een spektakel gaan, is de realiteit heel anders. In verdedigend opzicht is de ploeg namelijk vaak juist erg georganiseerd, stug en defensief. Tegen Zwitserland lijkt de formatie van de Engelse ploeg meermaals op een 5-4-1, waarbij diep op eigen helft verdedigt wordt.
Bron: screenshot NOS
Op defensief vlak is dit zo’n beetje de meest stabiele formatie die je maar uit kunt kiezen. Je bouwt de hele as vol met spelers en je hebt op beide flanken dubbele dekking voor de buitenspelers van de opponent. Voor Oranje zal het daarom erg lastig worden om met positiespel door het stugge Engelse blok heen te voetballen.
Engeland maakt de wedstrijd 'dood'
Vooral doordat Engeland zelf graag de wedstrijd al doodmaakt door wel veel de bal te hebben, maar in balbezit zo min mogelijk risico te nemen. Veel progressieve passes door de as van het veld kunnen je heel veel opleveren, maar zijn ook een risico. Daarom kiest Southgate liever voor passes die tegenstanders moeilijk kunnen onderscheppen, alleen zorgt dat ook voor traag en stroperig voetbal waarbij weinig ballen voorwaarts gaan.
Dat is niet het enige probleem dat Engeland in balbezit heeft. Door een blessure van Luke Shaw hebben The Three Lions in de eerste wedstrijden geen linksbenige verdediger achter de hand. Hierdoor speelt Kieran Trippier als rechtspoot op de linksback-positie. Dat is om meerdere redenen niet ideaal gebleken dit toernooi.
- Hij wordt door tegenstanders in de opbouw vrijgelaten
- Hij bezit niet de individuele actie als opkomende back
Dat laatste is vooral een nadeel door het aanvallende plan dat Southgate heeft. Met Kyle Walker stelt de Engelse trainer een speler op die hij als derde centrale verdediger naast Marc Guéhi en John Stones laat komen. Dat betekent dat de linksback van de Engelsen de vrijheid krijgt om op te komen aan de zijkant. Trippier lijkt in balbezit om die reden vaak meer een linksbuiten dan een linksback.
Bron: screenshot NOS
Trippier zwak op de vleugel
Daar komt hij alleen niet in zijn kracht. Waar Trippier bij Newcastle United als spelverdeler vanaf de rechtsbackpositie speelt, moet hij nu individuele acties maken als een flegmatieke buitenspeler. Het lukt om die reden vaak niet om via de linkerkant tot kansen te komen.
Aan de rechterkant ziet de Engelse aanval er compleet anders uit. Bukayo Saka is namelijk een speler die wél uitblinkt in zo’n soort rol. Hij is dit toernooi niet voor niets een van de gevaarlijkste Engelse spelers. Oranje zal de opbouw van Engeland dus voornamelijk over de linkerflank moeten dwingen. Eerder deed Slowakije dit al erg succesvol tegen de Engelsen.
Bron: screenshot NOS
Wanneer de ploeg van Southgate op deze manier moet opbouwen lukt het vaak niet. Trippier moet vaak de bal terugkappen naar zijn rechterbeen waardoor de bal weer terug naar de defensie gaat.
Superkwaliteiten van Engeland
Hoewel het veldspel van de Engelse ploeg vaak nergens op lijkt en het vooral erg sloom oogt, is bij vlagen alleen wel de superkwaliteit te zien die in het elftal rondloopt. Zo schiet Jude Bellingham Engeland in de laatste minuut met een omhaal naar een verlenging en maakt Saka de gelijkmaker tegen Zwitserland door een individuele actie.
Dit is vrijwel alleen terug te zien als Engeland moet aanvallen. Wanneer de sterspelers van Engeland wat meer risico mogen nemen, begint het ergens op te lijken.
Vlak voor de reddende treffer tegen Zwitserland maakt Declan Rice bijvoorbeeld een doorslaggevende loopactie om Saka ruimte te verschaffen. Dit gaat ten koste van de restverdediging, maar werpt offensief wel zijn vruchten af.
Bron: screenshot NOS
Rice trekt een man uit de looplijn van Saka weg, zodat de buitenspeler naar binnen kan kappen en een beetje ruimte krijgt. Die ruimte benut hij door hard in de verre hoek raak te schieten.
Waar liggen de kansen voor Nederland tegen Engeland?
Engeland is een erg vervelende tegenstander die defensief naar verwachting vrijwel niets weg gaan geven tegen Oranje. Aan de andere kant – hoewel het raar klinkt met zoveel kwaliteit – hoeft het Nederlands elftal op aanvallend gebied ook niet al te veel te verwachten van de Engelse ploeg.
Dus geldt voor de ploeg van Koeman één duidelijk advies: kom niet op achterstand. Pakt Nederland zelf de voorsprong, kan het zomaar eens een geplaveide weg naar de finale zijn. Een wedstrijd met veel doelpunten hoef je namelijk niet te verwachten tegen de ploeg van Southgate. Nederland kan gelukkig vertrouwen uit recente verleden met Engeland tanken.
