Exclusieve analyse: hier liggen de kansen voor Oranje tegen Turkije
Inhoudsopgave
Nederland treft zaterdagavond Turkije in Berlijn. De Turken zijn dit EK een van de verrassingen te noemen, door een plek in de kwartfinale te bemachtigen. Turkije zal tegen Nederland de wedstrijd zo chaotisch mogelijk te maken, dan komt het pure talent in de selectie het beste tot uiting. Analyse van de Turkse speelstijl onder Vincenzo Montella.
De contrasten binnen een elftal zijn nergens zo groot als bij Turkije. Waar voorin en op het middenveld pure technici als Arda Güler, Kenan Yildiz, Hakan Çalhanoğlu en Orkun Kökçü staan, is de verdediging van de Turken vooral erg log en statisch.
Disbalans bij de Turken
Die disbalans in de selectie zegt veel over Turkije als team. Het talent maakt dat ze geweldig kunnen voetballen, alleen moeten de Turken niet te veel ruimte weggeven om de grote verdedigers te beschermen. Dat blijkt ook uit de cijfers. In de wedstrijden van Turkije vallen gemiddeld de meeste doelpunten dit EK.
Ook de onderliggende cijfers bevestigen dit beeld. Slechts zeven ploegen creëren dit EK meer expected goals dan de Turken. Een van de belangrijkste redenen voor deze aanvallende kracht is Ferdi Kadioglu. De in Arnhem geboren vleugelverdediger is in offensief opzicht van onschatbare waarde voor Turkije. Hij creëerde al elf kansen uit open spel.
Dat valt niet los te zien van de rol die hij toebedeeld krijgt van Vincenzo Montella. Als rechtspoot aan de linkerkant krijgt Kadioglu alle vrijheid om naar hartenlust aan te vallen. Hierdoor verschaft hij automatisch de ruimte aan Yildiz om meer te zwerven. Wanneer de aanvaller van Juventus het breed houdt, mag Kadioglu juist weer aan de binnenkant spelen.
Bron: screenshot NOS
Turkije zoekt vol de aanval
Aan de andere kant heeft in de meeste wedstrijd Arda Güler gespeeld. Het toptalent van Real Madrid is ook op zijn best wanneer hij vrijheid heeft om de ruimtes op het veld te zoeken. Mert Müldür houdt op de rechterkant de buitenbaan bezet.
Bron: screenshot NOS
Dat betekent dat Turkije bij fases met liefst zes spelers de aanval zoekt. Dat is de reden dat de ploeg van Montella veel kansen creëert en veel doelpunten maakt.
Aan de andere kant is die offensieve tactiek ook de reden voor de defensieve problemen. Merih Demiral (afwezig tegen Nederland), Samet Akaydin en Abdülkerim Bardakci zijn niet de snelste en meest wendbare verdedigers. Zij staan nu vaak wel in een-tegen-een-duels met beweeglijke en vlugge aanvallers van tegenstanders.
Om die reden besluit Montella het in de knock-outfase anders te doen. Tegen Oostenrijk staat Turkije defensief met drie centrale verdedigers. Dit zorgt dat zijn ploeg bij omschakelmomenten direct minder kwetsbaar is.
Oranje moet op zijn hoede zijn
Ronald Koeman zal het Nederlands elftal op beide speelwijzen moeten voorbereiden. De ruimtes liggen namelijk op andere plekken als Montella opnieuw naar zijn systeem met vijf/drie verdedigers grijpt.
Daarnaast ligt er nog een ander vraagstuk voor de bondscoach van Oranje. In de wedstrijd tegen Oostenrijk speelt Güler namelijk ineens als valse spits. Dat lijkt vooral in keuze die gemaakt is op basis van balbezit. Waar in de groepswedstrijden de snelle Baris Alper Yilmaz de spitspositie invult voor de diepgang achter de centrale verdedigers, staat hij nu als rechtsbuiten gepositioneerd om daar diepte achter de backs te zoeken.
Dat komt waarschijnlijk door de speelstijl van Oostenrijk. Onder Rangnick krijgen beide backs van de vrijheid om op te stomen naar voren. Dat betekent dat in de rug van de vleugelverdedigers vaak veel ruimte ligt.
Bron: screenshot NOS
Hoe moet Nederland staan tegen Turkije?
Tegen Oranje kan die keuze zomaar weer anders uitvallen. Met Nathan Aké beschikt Koeman namelijk over een defensieve linksback, die tijdens de opbouw juist achterin blijft. De ruimtes die Oostenrijk dus in de rug van de backs weggaf, zal Yilmaz tegen Oranje niet krijgen.
Dat heeft ook direct consequenties voor de rest van de aanval. Güler zal naar verwachting dan weer verschuiven naar de rechterkant. Daar moet Oranje goed op berekent zijn.
Het ging na het duel met Oostenrijk veel over het doordekken van centrale verdedigers en het opvangen van naar binnen spelende buitenspelers. Tegen Turkije zal daar opnieuw een test volgen. In delen van wedstrijden ziet de veldbezetting van Montella’s ploeg er namelijk hetzelfde uit als die van de Oostenrijkers. Belangrijk is dat van tevoren duidelijke afspraken gemaakt worden wie de opkomende back opvangt en wie de hangende vleugelspeler oppakt. Bij Turkije loopt namelijk op individueel vlak nog betere spelers rond dan bij Oostenrijk. Te veel ruimte verschaffen aan Güler, Kadioglu en Yildiz kan dodelijk zijn.
Wat dan weer anders is dan bij Oostenrijk, is het druk zetten. De Turken trachten de tegenstander wel hoog vast te zetten, maar zijn niet zo agressief in het pressen als dat Rangnick zijn ploeg was. Wel behoren de Turken tot de tien ploegen met de meeste hoge veroveringen in de buurt van het vijandelijke strafschopgebied.
Dat heeft Montella knap voor elkaar gekregen met een elftal dat van zichzelf meer technici dan pressingmonsters kent. Wel verzon de Italiaanse trainer tegen Oostenrijk een slim plan om defensief sterker te staan in het afjagen.
Bron: screenshot NOS
Güler mag dan wel veruit de meest getalenteerde speler aan de bal zijn, maar in het defensieve beulswerk zijn andere spelers geschikter. Daarom laat Montella de speler van Real Madrid als spits inzakken in het middenveld wanneer Oostenrijk opbouwt. Ondertussen zetten Yilmaz en Yildiz dat vast als twee spitsen.
Conclusie analyse Turkije
Nederland gaat een moeilijk duel tegemoet tegen een Turkije dat barst van talent en kracht. Zolang het Oranje lukt om de aanvallende spelers van Turkije in toom te houden, met goede en duidelijke afspraken, gaan er zeker kansen volgen. In defensief opzicht zijn de Turken namelijk niet goed genoeg om Oranje 90 minuten lang van het doel te houden. Met een zakelijke speelstijl met veel controle zal het Nederlands elftal normaal gesproken winnen van Turkije. Worden de aanvallende talenten van Turkije níét goed opgevangen door de Nederlandse organisatie, kan het ook zomaar de verkeerde kant op vallen.
