Hoe Elia moest vluchten uit Italië: “Mijn buurman werd in zijn huis vermoord”

Eljero Elia heeft in de Cor Potcast geen blad voor de mond genomen. De oud-international blikte uitgebreid terug op zijn carrière, met opvallende anekdotes over zijn tijd bij Juventus, zijn worsteling om in Jong Oranje te komen, én de manier waarop hij door media en publiek vaak werd neergezet. 

 “Mijn buurman werd vermoord, ik voelde me nergens meer veilig”

Zijn korte periode bij Juventus had volgens Elia niets met sportieve keuzes te maken. Het was een nachtmerrie, letterlijk.

“Ik was daar in m’n eentje. Mijn vrouw was weg omdat er een paar keer was ingebroken. Ik vond het gewoon niet meer veilig. Mijn buurman was vermoord. In zijn huis. Daarna kwam er allemaal security voor mijn huis.”

“Je leeft gewoon je leven. Je denkt gewoon van, kan gebeuren. Maar het had ook bij jou kunnen gebeuren. Het had ook mijn vrouw kunnen overkomen. Of mijn kinderen.”

“Ik had op een gegeven moment zelfs dat security bij mijn deur bleef, zelfs als wij er niet waren door wedstrijden. Maar ja, in Italië kan van alles gebeuren. Daar hielden we rekening mee.”

Na dat seizoen was voor Elia de maat vol.

“Na de laatste wedstrijd had ik m’n spullen in de auto gezet. Gelijk weg. Ik zei: ‘ik kom niet meer terug’. Maakt niet uit wat jullie doen. Ook al had ik nog een contract van vijf jaar. Zorg maar dat ik weg ben.”

Elia schreef zelf een brief aan Foppe de Haan: “Geef me een kans”

Niet alleen Italië was zwaar. Ook in de beginfase van zijn carrière voelde Elia zich vaak over het hoofd gezien.

“Ik zat altijd bij Jong Oranje, kwalificatie en toen bij het eindtoernooi niet. En dat was al de tweede keer. Ik speelde bij ADO en de jongens van de topclubs kregen voorrang. Ik wilde heel graag bij Jong Oranje zitten. Toen zei mijn zaakwaarnemer: schrijf maar een brief. Waarop ik antwoordde: doe maar. Ik weet niet meer wat er in stond, maar het kwam erop neer: geef me een kans. Die heeft ie volgens mij opgestuurd. Geen gehoor.”

“Toen ik daarna naar Twente ging en knallen onder SteveMcClaren, kreeg ik opeens wel een kans bij het Nederlands elftal. Als een van de eerste spelers die daarvoor bij Jong Oranje speelden.”

 “Bij Juventus voelde ik me een nobody”

Sportief gezien kwam Elia amper aan bod bij Juventus.

“Als ik naar het huidige Juventus kijk zie ik vooral jonge jongens. In mijn tijd waren het allemaal gevestigde namen. Ik heb bij Juventus nooit een kans gekregen. Eerst speelden we in een 4-3-3 opstelling met de punt naar voren. Maar na de eerste wedstrijd ging hij met vijf spelers in de verdediging spelen.”

“Ik voelde bij Juventus een no body. Ik had de WK finale gespeeld in 2010 en ik dacht ik ga mijn kans pakken. Maar die kans kreeg ik nooit.”

Elia’s Bentley total loss: “En dan krijg je weer Johan Derksen”

Ook buiten het veld kreeg Elia het zwaar te verduren. Zo crashte hij eens met zijn Bentley, waarna media – volgens hem – weer een beeld neerzetten dat totaal niet klopte.

“Die man reed mij aan! Ik had een Golf gekocht om onopvallend in Den Haag te kunnen rijden. Zonder dat iemand mij herkende. In de Bentley werd ik altijd aangehouden. En ik dacht dan kan ik ergens naar toe gaan zonder dat iemand mij herkent. Toen ik naar Duitsland  ging, dacht ik ‘laat me de auto even gaan wassen voordat ik terug zou rijden. Een man reed me aan. Bam. Auto total loss.”

“Er komt een camera ‘hey Elia kijk even’.” (maakt duimpje omhoog) “En die foto staat op internet. En dan krijg je Johan Derksen. Riep meteen: Elia heeft vast te hard gereden. Dan denk je: doe eerst je research.”

“Ik ken boys, die hebben hun auto total loss gereden. Dronken achter het stuur. Niets in de media, bro. En dan ik echt zo: waarom ik dan wel. Omdat ik tattoo’s heb, er anders uit zie dan de gemiddelde Nederlander. Dat is zo vaak gebeurd.”

 “Hij noemde me kankeraap en gaf me een klap. Maar ik was weer de dader”

Elia vertelt ook over een incident in zijn beginperiode bij FC Twente dat compleet verkeerd werd geïnterpreteerd.

“Ik reed even met mijn net gekochte scooter naar de stad om een broek te halen. Rijd een man voor me. Hij gaat naar links, ik naar links, hij naar rechts, ik naar rechts, hij naar links, ik naar links. En dat was in het begin van mijn carrière toen ik nog bij Twente speelde. Rijd ik per ongeluk met mijn koplamp tegen zijn elleboog aan. Ik schrik me rot en zeg tegen die meneer: o sorry. Als er iets is, mijn papieren etc.”

“Scheldt ie me uit voor kankeraap. Ik denk wat gebeurt er. Hij schopt tegen mijn scooter aan. Ik zet mijn scooter op de standaard, loop naar hem toe en krijg een klap. Bam. Ik sla hem terug.”

“Ik heb het weer gedaan. En dat staat in de krant. Maar eindresultaat: het was zelfverdediging toch? Hij slaat eerst. Maar wat lees ik weer? Elia slaat man van zijn fiets.”