Makkelie sloot zichzelf twee dagen op na deceptie in Qatar

Danny Makkelie kende een moeilijke tweede seizoenshelft. De scheidsrechter werd desondanks door Voetbal International uitgeroepen tot Scheidsrechter van het Jaar. Bij het medium vertelt hij over de laatste maanden.

"De eerste seizoenshelft stond natuurlijk in het teken van fit blijven. Je bent in alles voorzichtig, loopt met een rem erop en je past je trainingen aan", vertelt Makkelie over de maanden in aanloop naar het WK in Qatar. "Ook wil je kort voor het WK liever niet in opspraak komen met foutieve beslissingen. Normaal is het in de zomer als er geen wedstrijden zijn, een WK in het midden van een seizoen was voor iedereen nieuw.”

Makkelie staat er goed op bij de UEFA en de FIFA en dus verwachtte hij veel van het WK. Zeker na de wedstrijd tussen Oranje en Argentinië: "In eerste instantie dachten wij dat de uitschakeling van Nederland goed voor ons was." Dat komt omdat je als scheidsrechter met die nationaliteit dan juist wel verder kan in het toernooi. Toch bleek dit er voor Makkelie niet in te zitten: "Iedereen zal snappen dat je als scheidsrechter ook het hoogste wil bereiken en dat zat erin. Wij waren in het stadion tijdens Nederland tegen Argentinië en dan zie je een krankzinnige wedstrijd. Pas na afloop kregen we de ophef en impact mee, het gedrag van de spelers over en weer."

Begrip

Daarna kwam Makkelie dus niet meer in actie. Iets waar hij enorm van baalde, maar wel begreep: "Het gaat om beeldvorming, ik snap dat wel. Je moet nou eenmaal de schijn voorkomen. Dan kun je het over professionaliteit en integriteit hebben, maar zo kijken buitenstaanders niet. Misschien was ik er daarom wel goed ziek van. Het was pijnlijk."

"Al snel floten we Feyenoord tegen PSV. Het was niet slecht en er was weinig ophef, maar ik had de teleurstelling voelbaar nog niet verwerkt. De kenners zagen het, waaronder mijn coach Herman van Dijk en Jaap Uilenberg. Ook mijn moeder zag het. Die kent me als geen ander, zij zag niet de zelfverzekerde Danny. Ik heb het ook eerlijk tegen mijn assistenten gezegd", vertelt de arbiter over de gedachtes om te stoppen met fluiten. "Het kwam niet vanzelf, ik heb ze om extra ondersteuning gevraagd. Ik wilde wel blijven fluiten. Het is net alsof je een aanrijding hebt gehad, dan moet je ook weer snel gaan rijden."