Opinie van de Week: In Sittard herleeft de herinnering aan de oprichting van het profvoetbal

Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

Ooit ontwaakte het betaalde voetbal in Limburg. Op 1 juni 1954 richtte Egidius Joosten de profclub Fortuna’54 op, als onderdeel van de wilde bond NBVB. De KNVB gruwde van het initiatief en verzette zich nog star en conservatief tegen de doorbraak van deze onvermijdelijke ontwikkeling. Al duurde dat 64 jaar geleden niet al te lang meer.

Fortuna ’54 ontpopte zich tot een sterrenensemble, met toppers als Frans de Munck, Cor van der Hart, Bram Appel, Henk Angenent, Jan Notermans, Bart Carlier en Faas Wilkes. Toch mocht het zich nimmer kronen tot landskampioen. Twee keer liep het de polonaise met de beker, in 1957 en 1964, als te schaarse successen in een historie die in 1968 afboog naar degradatie en de fusie met het al even wegkwijnende Sittardia.

Als Fortuna Sitardia Combinatie (FSC) zette het de dwaaltocht voort in het betaalde voetbal. Twee periodes bracht het door in de Eredivisie, eerst van 1983 tot 1993 en daarna van 1996 tot 2002. In deze eeuw dreigde Fortuna Sittard bijna constant om te vallen. Vrijwel voortdurend strompelde het mee in het rechter rijtje van de eerste divisie. Twaalf keer eindigde het als vijftiende of lager, alleen in 2013 piekte het naar een zevende plaats, maar het struikelde ogeblikkelijk in de nacompetitie.

Regelmatig leunde het broze bolwerk tegen een faillissement aan. Juni 2009 wilde de KNVB de licentie intrekken, wegens financieel wanbeleid en gebrek aan licht op enig verbetering van de sombere situatie in Sittard. De rechter voorkwam deze wrede executie. Even was er sprake van één gezamenlijke profclub in Zuid-Limburg, maar ook dat probeersel flopte. De schuld liep zelfs op naar 24 miljoen en een stoet aan reddende engelen snuffelde permanent in de kasboeken.

Isitan Gün redde Fortuna Sittard van ondergang

Tot ineens ene Isitan Gün in 2016 op de deur klopte. Een Turkse zakenman, afgestudeerd econoom, gewezen bestuurslid van Galatasaray. Hij leidde de wonderlijke wederopstanding in, even onverwachts als voor onmogelijk gehouden. In dit seizoen was NEC voorbestemd voor de titel en de promotie, maar een wisseling van trainers pakte verkeerd uit. Ook in Sittard ontstond rumoer rond trainer Sunday Oliseh. Met zelfs een arbitragezaak in Zeist als afloop, waar de modder van de muren droop.

De Nigeriaan, vanaf 1997 twee jaar speler van Ajax, verloor de vete maar had ondertussen wel het fundament aangelegd onder de nauwelijks te bevatten herrijzenis. Oud-speler Kevin Hofland mocht de groengele trots naar de (feestelijke) ontknoping op de eindstreep dirigeren. Tweede achter Jong Ajax, wel kampioen maar niet bevoegd om naast het eerste in de Eredivisie op te treden.

Excelsior bewijst hoe het moet

Tussen al het gehos door beloofde de Turkse voorzitter annex eigenaar de promovendus  te willen stabiliseren tot een solide en vaste deelnemer aan de Eredivisie. De begroting wordt verdubbeld van 2,4 naar zo’n vijf miljoen euro, waarmee Fortuna Sittard in de hoogste afdeling qua geld op het laagste niveau zal acteren. Maar Excelsior heeft opnieuw bewezen dat handhaving ook met beperkte middelen haalbaar kan zijn.

Voor alles houdt Gün stevig vast aan het zuinige beleid. De dood heeft al lang genoeg rondgespookt in Sittard. Het team zal aanvoerder Perr Schuurs zeker missen. De pas 18-jarige uitblinker tekende op 7 december vorig jaar een contract voor 3,5 jaar bij Ajax, dat hem tot aan nu wel wilde uitlenen aan Fortuna. Maar een langer verblijf in het zuiden lijkt uitgesloten, ook al omdat hijzelf graag de uitdaging in Amsterdam wil oppakken.

Fortuna Sittard ontving voor Schuurs ruim twee miljoen euro. De directie zal dat bedrag ongetwijfeld investeren in een waardige versterking, maar weigert zich te bezondigen aan de aloude fouten van de laatste jaren. Gün beschikt over een betrouwbaar internationaal netwerk en waakt hoe dan ook voor overschatting van de potentie. De ellende van weleer mag onder geen beding terugkeren. Dit deel van Limburg koestert veel te graag het mirakel van 2018 en de herinnering aan Fortuna ’54, ooit de grondlegger van het beroepsvoetbal in Nederland.

LEX MULLER