Opinie van de Week: Om grondig te saneren is degradatie nuttig voor FC Twente

Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

Slechts één keer eerder degradeerde FC Twente uit de eredivisie. Dat was in het seizoen 1982-1983, toen het als zestiende moest afdalen. Een jaar later heroverde het als tweede alweer zijn vertrouwde stek in de hoogste afdeling. In de 53-jarige historie onderscheidde het bolwerk uit Enschede zich als een uiterst stabiele deelnemer. Eén keer kampioen, in 2010; vier keer tweede en zevenmaal derde.

In al die lange jaren bleek de zestiende plaats in 1983 een negatieve uitzondering. FC Twente genoot veelal aanzien als een subtopper, met zeker thuis de potentie van een gevaarlijke outsider. In de vesting van Enschede sneuvelden geregeld grootmachten uit het westen als Ajax en Feyenoord. Legendarisch was de ontmoeting op 3 november 1968 tegen de Amsterdammers in het toenmalige Diekman-stadion: 5-1 met drie treffers van Dick van Dijk.

Straf KNVB was een signaal

Twee jaar terug verbande de licentiecommissie van de KNVB het knoeiende FC Twente voor straf naar de Jupiler League, maar de beroepscommissie trok het vonnis weer in. Het was niettemin een signaal, dat de eens zo geduchte en gerespecteerde wijze uit het oosten het rechte pad had verlaten en was gaan dwalen in het labyrint van frauduleuze handelingen. Met Joop Munsterman als kwalijke voorganger.

Die geschiedenis is genoegzaam bekend, maar de door hem ontworpen strategie smeult nog steeds na. Met de landstitel in 2010 overschatte FC Twente zijn maximale sterkte en potentie. Een te duur stadion zadelde de directie op met een niet te torsen schuldenlast. Ook in het huidige seizoen teert het toch op de vierde begroting van de eredivisie, terwijl het onmachtig probeert de dreiging van degradatie af te wenden.

In de aflopende competitie ontsloeg FC Twente tot twee keer toe de trainer: eerst René Hake, onlangs diens opvolger Gertjan Verbeek. Pure oprispingen van een maar doorsukkelend wanbeleid. Tot voor kort mocht Jan van Halst ongestoord de functies van technisch en commercieel directeur combineren, terwijl heel Enschede de onkunde onderkende en hekelde. De vlotte babbelaar deugde immers niet als technisch expert.

Aanstellen Verbeek niet doordacht

Het aanstellen van Verbeek in november als puinruimer bleek uiteindelijk iets te weinig doordacht en werd Van Halst terecht kwalijk genomen. De gedroomde trainer klikte niet met de selectie en het personeel achter de schermen. Zijn karakter botste met de grote rest. Enigszins voorspelbaar, want zowel bij AZ als bij Feyenoord ontketende hij dezelfde conflicten. Hij trekt nu eenmaal alle touwtjes strak naar zich toe en kan moeilijk delegeren. Een onbuigzame control-freak met weinig ruimte voor inspraak.

Met nog vijf wedstrijden op het menu lijkt de zuigkracht van rechtstreekse afdaling naar de Jupiler League een bijna niet te stoppen magneet. Het programma: Feyenoord thuis, ADO uit, PEC thuis, Vitesse uit en NAC thuis. In vroegere tijden zou de oogst aan punten ruim voldoende zijn om te kunnen ontsnappen, maar de laatste zege dateert onderwijl van 12 december: 1-2 op bezoek bij NAC. Ook het spel tegen VVV voedde nou niet de hoop op een mirakel.

Degradatie naar de Jupiler League 'goed' voor FC Twente?

Een verblijf in de Jupiler League heeft uiteraard verstrekkende consequenties voor deze notoire speler in de eredivisie. De directe schade zou FC Twente nog dieper in het rood trekken. Zeker waar, maar een serieuze periode van diepe herbezinning kan absoluut geen kwaad voor de al te lang ontspoorde club. De kwaliteit van de selectie laat zich in het geheel niet meer vergelijken met het verleden. Praatjes dat het elftal te goed lijkt voor degradatie, verbloemen de waarheid.

Het is triest voor de grote schare aan loyale supporters, maar FC Twente verdient in feite een neergang naar de eerste divisie. Het moet zich schamen voor het veelvuldige en permanente gemarchandeer met zijn (beperkte) mogelijkheden. Het droomkasteel van Munsterman verkruimelde als een zandberg in het opkomende water. Keer terug op aarde, saneer fors en met gezond verstand en stof oude waarden op als bescheidenheid en nederig realisme. Pas dan kan het succes van weleer mogelijk terugkeren.

LEX MULLER