Opinie van de week: Armoede knaagde constant aan het voetbal, maar de titelrace is nog niet beslist

Lex Muller is al tientallen jaren bekend als sportjournalist, werkte 20 jaar bij het Algemeen Dagblad. Later bij de televisie. Bezocht WK's en EK's vanaf 1974. Door de wol geverfd heet dat. Wekelijks maakt Lex een 'opinie' voor Voetbalflitsen.

Eerlijk gezegd viel Ajax-PSV als kijkspel tegen. In dat opzicht sloot het 2016 passend in stijl af. De armoede knaagde constant aan het nationale voetbal en holde het verder uit. Ook de topper in de Amsterdam Arena kende weinig echte hoogtepunten. Beide treffers waren om in te lijsten, maar de minpunten overheersten in het algemeen. Zeker bij de huidige kampioen, die wel erg laat voor de winst wilde gaan.

Totaalvoetbal

Peter Bosz richt zich als trainer van Ajax vooral op het totaalvoetbal van het WK 1974. Het Nederlands elftal profileerde zich in het voormalige West-Duitsland als een moderne machine, die de tegenstander constant vastzette en opslokte op eigen helft. Coach Rinus Michels en aanvoerder Johan Cruijff predikten de permanente dominantie. Een verloren bal diende binnen vijf seconden weer in bezit te zijn.
Tegen PSV lukte dat Ajax meer voor rust dan na de onderbreking. De Brabanders hanteerden aanvankelijk een verkeerde tactiek en verdronken in hun eigen onkunde. De terugkeer van Andrés Guardado ging gepaard met een serie overtredingen, waarmee hij eerst Kasper Dolberg en vervolgens Anwar El Ghazi uit de wedstrijd werkte. Een enkele analist roemde zijn optreden om eindelijk weer eens een beetje gif in de ploeg te spuiten, maar de slappe scheidsrechter Pol van Boekel verzuimde hem aan te pakken.

Pas na een uur, na het invallen van Siem de Jong, focuste PSV zich volledig op de aanval. Zoiets degelijks was ook al zichtbaar tegen bijvoorbeeld Atletico Madrid, na verspilling van de eerste 45 minuten. Een vreemd verschijnsel in Eindhoven, waar de achterstand op winterkampioen Feyenoord inmiddels weer is opgelopen tot acht punten. Na de gelijkmaker in de tachtigste minuut aasde het zowaar op de zege, net als Ajax. In die laatste fase etaleerde PSV te laat de wel degelijk aanwezige potentie. Gelijkwaardig aan de Amsterdammers hongerde het ineens naar meer dan een onbevredigende remise.

Ajax en PSV hebben meer kwaliteit

Hopelijk put trainer Phillip Cocu wat meer moed uit die constatering. Want ondanks de weer eens verknoeide eerste helft schuilt er om de drommel een titelkandidaat in de zwalkende formatie. Ajax en PSV hebben alle twee ontegenzeggelijk meer kwaliteit dan Feyenoord. Daar mogen ze zich aan vastklampen voor het vervolg na de winterstop. Het is een cliché, maar de race is zeker nog niet beslist.

Feyenoord hervat straks de competitie zonder Karim El Ahmadi, die voor Marokko afreist naar de Afrika Cup. Hoe doorstaan de Rotterdammers dat ongetwijfeld zware gemis? Een soortgelijke vraag rust op het team van Bosz, dat Hakim Ziyech moet afstaan aan hetzelfde toernooi. Tegen PSV liep de spelmaker zichzelf in zijn drang om zich te onderscheiden voorbij. Meer en meer vervaagde hij in de schaduw van Davy Klaassen, de enige onvervalste uitblinker bij Ajax, dat ondanks het overwicht de opponent niet kon stuk spelen. Zoals Bosz het zo graag ziet gebeuren, als ode aan de nummer twee op het WK van 1974. Mogelijk was dat ook het effect van de vroege blessures bij Dolberg en El Ghazi, wat de thuisclub hoe dan ook verzwakte.

Feyenoord mag hoop koesteren

Al met al lijken conclusies iets te voorbarig, al mag Feyenoord de nodige hoop koesteren uit het eerste deel van het seizoen. De selectie van trainer Giovanni van Bronckhorst barst van het zelfvertrouwen en maakt voldoende indruk met zijn strijdlust, wilskracht en mentaliteit. Het laat zich moeilijk verslaan en beschikt in Nicolai Jørgensen ook nog eens over de vermoedelijke topscorer van de eredivisie.

Dat is in elk geval het voordeel van deze editie, waarin het onvoorspelbare karakter van hoog tot laag opvalt en spanning garandeert. Want ook onder de top-drie is de afloop ongewis, met een erg brede subtop. Om nog maar te zwijgen van het rechter rijtje, met slechts een verschil van zeven punten tussen Willem II en Go Ahead Eagles, overigens toch wel de grootste gegadigde voor directe degradatie.

LEX MULLER